’s Werelds eerste diepvriesbaby

1984

Op 3 juli 1984 werd in het Dijkzigtziekenhuis in Rotterdam de eerste ‘diepvriesbaby’ geboren. Een jongetje waarvan de ouders graag wilden dat hij anoniem bleef.

Een jaar eerder stond het Rotterdamse Dijkzigtziekenhuis ook op zijn kop, toen op zondag 15 mei even voor middernacht Stefanie Li het levenslicht zag: Nederlands eerste ‘reageerbuisbaby’. Stefanie was het resultaat van jarenlange onderzoeken – en het beteugelen van kritiek – van fysioloog Gerard Zeilmaker en gynaecoloog Bert Alberda.

Hun Britse collega’s Edwards en Steptoe lukte het in 1978 al om via ivf een baby te creëren. Maar die twee wilden hun ‘recept’ niet prijsgeven. Dus moesten Zeilmaker en Alberda zelf een methode ontwikkelen. Na de geboorte van Stefanie en flink gelobby van gynaecologen en onvruchtbare echtparen besloten de ziekenfondsen om ivf te gaan vergoeden.

Alberda en Zeilmaker gingen verder met experimenteren. Hoewel de medische commissie het invriezen van eicellen had verboden, gingen ze daar toch mee aan de slag. Het lukte hen om een eicel die twee dagen ingevroren was geweest te bevruchten en uit te laten groeien tot een baby.

De kritiek verstomde en ivf werd een geaccepteerde techniek. In Nederland werden in de jaren negentig eicellen ingevroren van kankerpatiëntes. Minister Schippers stond in 2011 toe dat vrouwen die hun kinderwens willen uitstellen, eicellen kunnen laten invriezen.

In Utrecht opende in 2012 de eerste eicelbank van Nederland. De eicelbank is de vrouwelijke variant van de spermabank. Hier kan je met een kinderwens terecht voor een eicel.